نانو بتن فوق سبک سازهای
سالانه حدود 53 ميليون متر مکعب بتن در کشور توليد می‌شود که بخش عظيمی از آن فاقد کيفيت مطلوب بوده و يا براي رسيدن به کيفيت موردنظر ناگزير به افزايش ميزان مصرف سيمان در بتن می‌باشد که اين امر منجر به هدر رفتن اين ماده‌ی گران‌بها می شود. از طرفی افزايش وزن مخصوص بتن‌های معمول توليد شده و در نظر گرفتن ضريب اطمينان بيش از حد بالا توسط مهندسين محاسب، به دليل عدم اطمينان به بتن توليدی، باعث افزايش بی‌رويه‌ی حجم بتن ريزی و مصرف سیمان گشته است.
نانو تکنولوژی فناوری جديدی است که امروزه تمام دنيا را فرا گرفته است و به تعبير دقيق‌تر نانو تکنولوژی بخشی از آينده نيست، بلکه همه‌ی آينده است. در يک تعريف ساده می توان گفت که نانو تکنولوژی توانايی توليد مواد، ابزار و سيستم های جديد با بهره گرفتن از قابلیت کنترل فرآیندها درسطح مولکولی و اتمی و استفاده از خواصی است که در آن سطوح وجود دارد. از همين تعريف ساده بر می‌آيد که نانوتکنولوژی يک رشته جديد نيست بلکه رويکردی جديد در تمام رشته‌ها است. توليد مواد و محصولات صنعتی يکی از کاربردهای اساسی نانوتکنولوژی است. با استفاده از اين علم دانشمندان قادر به توليد موادی هستند که در طبيعت وجود نداشته و شيمی سنتی نيز قادر به توليد آنها نيست. برخی از خصوصيات نانوساختارها عبارتند از: مواد سبک‌تر، قوی‌تر، قابليت برنامه‌ريزی، عمر طولانی‌تر و غيره.
نانوتکنولوژی قادر به ایجاد انقلابی در خواص اصلی بتن شامل مقاومت، شکنندگی، خیزش افت، دوام، نفوذپذیری و تخلخل است. لذا اين وظيفه متخصصان و شرکتهای پيشرو در زمينه‌های علمی و صنعتی است که اين فناوری را به جامعه علمی و صنعتی معرفی کرده و موجبات استفاده همگان از آن را فراهم آورند. روزانه هزاران مترمکعب بتن در صنعت ساختمان مورد استفاده قرار می‌گیرد. اين امر سبب می‌شود تا توجه به مهندسی ارزش در استفاده‌ی بهينه از اين محصول در ساخت و سازهای شهری از اهميت ويژه ای برخوردار گردد.
در سالهای اخير محققين شرکت دانش بنيان بسا (ونديداد) تحقيقات گسترده و وسيعی در خصوص اثر به‌کارگيری فناوری نانو در صنعت بتن انجام داده‌اند که منجر به توليد نانو بتن فوق سبک سازهای با مشخصات وزن مخصوص و مقاومت منحصر به فرد گرديده است.